Waarom je soms verlangt naar een kledingstuk (maar niet moet kopen)

Laatst had ik een personal shopsessie met Irene. We hadden vooraf bepaald welke items we wilden aanschaffen. Om diverse redenen wilden we hier niet van afwijken. We hadden niet voor niets veel tijd aan de voorbereiding besteed! Stick to the plan, was ons motto voor die dag.

Vastberaden stapten we de eerste winkel binnen. Eenmaal in de winkel bleef Irene echter staan bij een kledingstuk die niet op ons lijstje stond. Ze had zichtbaar moeite om het niet naar het pashokje mee te nemen. Telkens liep ze terug om het op te pakken om vervolgens weer neer te leggen. Toen ik haar vroeg waarom, antwoordde ze dat het rokje deed denken aan het eerste kledingstuk dat ze zelf gemaakt had. Eigenlijk wilde ze het gewoon kopen. Maar ja, dat lijstje …..

Het zette mij aan het denken. Wat zouden redenen kunnen zijn waarom je gelokt wordt door kleding die – voor een buitenstaander – niet bij jou past?

 

Nostalgie

Het roept bijvoorbeeld nostalgische gevoelens op. Je ziet een plooirokje en denkt aan het allereerste kledingstuk dat je ooit zelf gemaakt hebt. Precies, een plooirokje met net zulke ruiten als de rok in de winkel. Je ziet jezelf er weer in lopen. Voelt weer die trots. Niet raar dat je er gecharmeerd van raakt.

Je kunt het aanschaffen om even terug te gaan in de tijd. Bedenk wel goed of het kledingstuk echt bij je huidige ik past en niet puur nostalgie is. Er is immers in de loop van de tijd veel veranderd. Vaak niet in de laatste plaats je figuur. Wat jou in je jonge jaren flatteerde, is nu mogelijk een vormloze afknapper. Waak ook voor een infantiele uitstraling. Ik vind een poezentrui nog steeds geweldig. Helaas te kinderlijk om me heden ten dage mee te vertonen. Hoewel, misschien thuis, voor op de bank……

 

Onvervulde wens

Nostalgie over kleding die je niet hebt gehad. Indertijd had je een groot verlangen om ook zo’n geweldig item te kunnen dragen maar het mocht of kon niet.

Zo keek ik altijd vol bewondering naar glitterlaarzen met plateauzolen. Zoals ABBA’s Agneta droeg op het songfestival. Geen sprake van, verbood mijn moeder. Dat hoort niet, glitterkleding, wat zullen de buren denken. Ik moet me tegenwoordig bedwingen om niet alleen schoenen met glitters te kopen. Lastig nu het weer een trend is en ze overal prima te verkrijgen zijn. Er staat uiteraard een paar in mijn kast maar het liefst zou ik me overal en altijd in glitter schoeien.

Misschien was het item stomweg te duur om te kopen en kon je alleen maar verlangend kijken naar degenen die het zich wel konden veroorloven. Kan je het je nu wel permitteren, ga je gang. De bedenkingen over flatteren en jeugdige uitstraling blijven natuurlijk ook voor deze drijfveer gelden.

Kortom, nostalgische gevoelens oproepende kleding, mits met beleid gekocht, is prima.