‘Wat vind jij van deze broek?’ vroeg Christel aan haar mee winkelende vriendin Iris. ‘Ik vind hem niet mooi.’ antwoordde Iris. Teleurgesteld legde Christel de broek weer terug. Zij dacht dat ze een leuk item had ontdekt. Maar de goedkeuring van haar vriendin was belangrijk voor haar en deze broek voldeed blijkbaar niet.
Door te vragen wat Iris van de broek vindt, informeert Christel naar de mening van Iris. Eigenlijk vraagt ze door deze manier van formuleren: zou jij deze broek voor jezelf kiezen? Nee, is het duidelijke antwoord van Iris.
Christel had beter een andere vraag kunnen stellen. Namelijk: vind je deze broek mijn stijl? Eventueel gevolgd door: flatteert het model me en is de kleur geschikt voor mij? Zo vraag je of de broek bij jou past in plaats van bij degene wiens mening je wilt weten. Het antwoord zou wel eens verrassend kunnen zijn.
Als ik met een klant winkel, merk ik dat het heel intensief is om me voortdurend in die ander in te leven. Voor de duidelijkheid: het is mijn werk en ik doe het met veel plezier! Je verplaatsen in andermans smaak, figuur en kleurtype vraagt echter focus. Tegelijk even rondneuzen of er voor mij ook iets leuks bijhangt, zit er dan niet in. Dat lukt stomweg niet. Mijn antennes staan niet op mijzelf afgesteld. (Het is zelf zo erg dat ik soms dagen later nog steeds alleen kleding zie voor die klant en niet voor mijzelf. Risico van het vak, zeg maar.)
Als je met zijn tweeën winkelt, en je wilt beiden nieuwe items aanschaffen, is het moeilijk om steeds van focus te wisselen. Niet omdat je het niet wilt, maar omdat omschakelen tijd vraagt. Ik heb ervaren dat ik al gauw tien minuten nodig heb om me volledig op iemand af te stemmen. Dat is lang, zeker als je lekker door wilt shoppen.
Door de juiste vraag te stellen leg je de focus op jou en krijg je het goede antwoord. Past deze broek bij mij?
Om jouw sociale transitie naar vrouw compleet te maken volg je mijn traject Unlock your Female Power: Boost your Style
